Toskańska tarta z brzoskwiniami

Mam kupić dom w obcym kraju. Dom o pięknej nazwie Bramasole. Jest wysoki, kwadratowy, koloru morelowego, z wyblakłymi zielonymi okiennicami, starym dachem z dachówek i żelaznym balkonem na pierwszym piętrze. Na tym balkonie kiedyś może siadywały damy i sponad wachlarzy patrzyły na jakieś widowisko poniżej. Ale teraz poniżej są gąszcze głogów, róż i wysokich po kolana chwastów. Dalej z tego balkonu wychodzącego na południowy wschód widać głęboką dolinę i za nią toskańskie Apeniny. Kiedy pada deszcz albo światło się zmienia, fasada domu staje się złocista, nabiera koloru sjeny, ochry; warstwa poprzedniej farby, szkarłatnej, prześwieca różowymi plamami i wygląda to jak porzucone pudełko kredek topniejących w słońcu. Tam gdzie sztukateria odpadła, szorstkie kamienie świadczą, jaka pierwotnie była fasada. Ponad "strada bianca", szosą białą od kocich łbów, ten dom stoi na terasowanym zboczu wzgórza, porosłym drzewami owocowymi i oliwnymi. Bramasole: bramare - pragnąć tęsknić, sole - słońce. Coś, co tęskni do słońca, no właśnie, jak ja.

"Pod słońcem Toskanii", Frances Mayes

Tarta brzoskwiniowa z mascarpone

Kruche ciasto:
175g mąki
40g cukru pudru
szczypta soli
2 jajka
75g masła
2-3 łyżki zimnej wody

Nadzienie:
ok. 5 brzoskwiń
1/4 szkl. pokrojonych migdałów lub płatków migdałowych
250g serka mascarpone
1/4 szkl. cukru

Mąkę, cukier i sól starannie wymieszać, zrobić wgłębienie, wlać dwa żółtka (białka odstawić, użyjemy ich później do posmarowania ciasta przed pieczeniem), masło pokrojone na kawałki i wodę. Zagnieść ciasto. Ciasto powinno być miękkie i jednolite, nie kleić się do rąk.
Schłodzić w lodówce minimum pół godziny.

Rozwałkować dowolnie wybrane ciasto trochę szerzej niż na rozmiar tortownicy. Zsunąć je na teflonową tortownicę. Brzoskwinie, cztery czy pięć, pokrajać w plasterki. Zmieszać szklankę sera śmietankowego z jedną czwartą szklanki cukru i jedną czwartą szklanki przypieczonych pokrajanych drobno migdałów. Połączyć to powoli z plasterkami brzoskwiń. Wyłożyć wszystko na środek spodu, a brzegi ciasta zawinąć, wciskając je trochę w nadzienie. Ale nie przykrywać nadzienia ciastem zupełnie - trzeba zostawić otwór parocentymetrowy. Wstawić do piecyka o temperaturze 160st na dwadzieścia minut. Sześć porcji.